cewa adom

To zadziwiajace, jak bardzo wyostrza sie sluch w takich sytuacjach, jak ta. Kazdy gwizd na ulicy, sygnal pralki, ktora wlasnie skonczyla prac, czy nawet niektore dzwonki telefonow sprawiaja, ze na sekunde sie zatrzymuje i nasluchuje, czy to nie alarm.

W ciagu pieciu dni przezylam ich siedem. To jest nic w porownaniu do tego, co ma miejsce na codzien w miastach, takich jak Sderot czy Ashkelon. Sprobuje to opisac, na ile potrafie, ale trudno przekazac dokladnie to, co sie w takim momencie czuje. Opisze rowniez procedury bezpieczenstwa, jakie w takich sytuacjach obowiazuja.

Jestem osoba, ktora generalnie nie ma tendencji do paniki i czesto na zwykle histerie reaguje wzruszeniem ramion. Mysle, ze to tez okazalo sie teraz Boza laska, bo przy kazdym alarmie wiedzialam, co robic i czulam sie bezpieczna. Ale instynktownego bicia serca na dzwiek syreny nie uspokoisz. To sie czuje w calym ciele.

Pierwszy alarm, ktory uslyszalam, byl w w Ashdod. Razem z naszym dzialem pomocy socjalnej jechalismy do miast dotknietych konfliktem, by przekazac ludziom rzeczy najpotrzebniejsze: koce, jedzenie dla niemowlat, pieluchy, ubrania dla dzieci, zabawki do schronow (wiele dzieci w ostatnim tygodniu przebywala w schronach 24 godziny na dobe).

Bylismy akurat w samochodzie, kiedy zawyla syrena. W takich momentach nalezy wbiec do najblizszego budynku, a jesli takich nie ma w poblizu, to w pewnej odleglosci od samochodu polozyc sie twarza do ziemi. Dlaczego nie zostawac w samochodzie? Nawet jesli rakieta nie uderzy w samochod, to spadajac w poblizu rozsypie wszystkie szyby. Dlaczego klasc sie na plasko twarza do ziemi? Bo odlamki rakiet nie rozsypuja sie po ziemi, tylko pod katem wzwyz. 

Podbieglismy do betonowego muru pod jednym z blokow i stanelismy za nim od strony polnocnej - czyli przeciwnej do tej, z ktorej zblizal sie pocisk. I wtedy po raz pierwszy zobaczylam Zelazna Kopule w akcji. Bateria antyrakietowa Zelazna Kopula to system, ktory wykrywa pociski rakietowe i wypuszcza im naprzeciw inteligetnie naprowadzane pociski, ktora detonuja je w powietrzu. W czasie syreny zobaczylismy dwie smugi na niebie od strony polnocnej – to byly pociski z Zelaznej Kopuly. Po chwili zobaczylismy maly wybuch na niebie (dwie biale „chmurki“), a dopiero pare sekund pozniej uslyszelismy stlumiony huk. 

W tym momencie wszelkie swiatowe dyskusje na temat skutecznosci i oplacalnosci Zelaznej Kopuly mielismy totalnie gdzies. Uwierzcie mi, mimo ze jedna antyrakieta kosztuje 50 tysiecy dolarow, to ani przez moment nikt z nas nie zadal sobie pytania, czy to jest oplacalne. Nie obchodzi mnie zdanie swiata na ten temat - Izrael ceni zycie ludzkie. Chwala Bogu za ten wynalazek, ktory w trakcie trwania tego konfliktu przechwycil 85% rakiet z Gazy.

Za drugim razem uslyszelismy syrene robiac wywiady na osiedlu mieszkaniowym, rowniez w Ashdod, i stalismy akurat przy wielkim bunkrze podziemnym. Jak zawyla syrena to od razu zbieglismy w dol, ale i tak slyszelismy wszystko: trzy albo cztery rakiety zostaly przechwycone przez Zelazna Kopule, a jakies piec albo szesc rakiet spadlo na ziemie, w otwarte pole (Zelazna Kopula ma inteligentny system naprowadzania i nie wysadza pociskow, ktore zmierzaja w teren niezamieszkany). 

Zachecam, zeby obejrzec ponizszy klip, ktory nie pokazuje nic niezwyklego, ale chodzi o dzwieki. Mieszkaniec Kiryat Malachi (gdzie rowniez bylismy) na dzwiek syreny zostawil kamere na parapecie, a sam pobiegl do schronu. Poza syrena w filmiku slychac tez wybuchy rakiet w roznych odleglosciach od jego domu. Zwroccie uwage, ze od rozpoczecia syreny do pierwszego wybuchu jest okolo 25 sekund. Tyle mieszkancy maja czasu na znalezienie schronienia. Nigdy do konca nie wiadomo w jakim miejscu spadnie rakieta, dlatego syreny alarmowe zawsze uruchamiaja sie na cale miasto.

Na nastepny dzien z dwoma chlopakami z pracy bylismy w Sderot, gdzie rowniez transportowana byla pomoc, ale chcielismy tez spotkac sie z tamtejsza mlodzieza, zachecic ludzi i zrobic troche wywiadow, zdjec i reportazy. Sderot jest 2 km od Gazy. Te spotkania byly nieprawdopodobne, trudno uwierzyc, ze ci ludzie tak zyja od 2006 roku! Rakiety spadaja tam w zasadzie codziennie od lat, ale dopiero teraz sie o tym mowi, tylko dlatego, ze Izrael w koncu zareagowal. Na kazdej ulicy jest kilka bunkrow, czesto od 6 do 10, tak co pare metrow, zeby ludzie do nich zdarzyli. Maja na to 15 sekund. Kazdy przystanek autobusowy tez jest schronem. 

W Sderot spadaja rakiety mniejsze i duzo czesciej. W czasie, kiedy jedlismy lunch w restauracji, alarm wlaczyl sie dwa razy. Ze wzgledu na to jak czesto wystepuje, zeby zaoszczedzic ludziom ciaglej traumy, zamiast syreny wpierw rozbrzmiewa sygnal dwutonowy, a nastepnie damski glos powtarza „Cewa adom!“ (kolor czerwony). W takich momentach zostawia sie wszystko – torebki, bluzy, jedzenie na stole... Wbieglismy do kuchni, ktora byla schronem. Znowu huk a chwile pozniej wrocilismy do stolu jak gdyby nigdy nic. 

W Izraelu od paru dekad jest obowiazek, ze kazdy nowy budynek i kazde pietro musi miec tak zwany "safe room", czyli bezpieczny pokoj. Ma on grubsze sciany, ciezkie zelazne drzwi i zadnych okien. W tym pomieszczeniu nalezy przechowywac zapas wody pitnej, pare kocy i puszki z jedzeniem. Jedna rodzina w miescie Rishon LeZion przezyla uderzenie rakiety w ich mieszkanie tylko dzieki temu, ze wszyscy schowali sie w swoim 'safe room'. Dla zainteresowanych, tutaj jest klip zamieszczony przez IDF, pokazujacy zniszczenia. Mieszkanie jest w rozsypce, ale safe room jest nienaruszony. http://youtu.be/dfvx6krkNMI

W Sderot, jak wyszlismy z restauracji okazalo sie, ze rakieta spadla niedaleko od nas, do prywatnego ogrodu. Nikomu sie nic nie stalo, tylko jedna osoba doznala szoku. Rozsypaly sie szyby w oknach, ale poza tym nie bylo zniszczen (pomijajac sam ogrod). Na miejscu juz byla policja i reportezy. Stamtad udalismy sie do podziemnego schronu, w ktorym przebywala mlodziez. Zrobilismy wywiady z paroma opiekunami, troche zagadalismy do dzieci. Prawie zadne z nich nie spedza teraz czasu na swiezym powietrzu. 

Czasami czytam sobie zagraniczna prase i zastanawiam sie, czy my w ogole mowimy o tym samym konflikcie. Dzisiaj rano przeczytalam zdanie: "Od lat rakiety sa wystrzeliwane z Gazy na Izrael i z Izraela do Gazy." Kto pisze takie rzeczy?! Hamas wypuszcza rakiety od ponad 10 lat, Izrael ostrzeliwal Gaze przez 8 dni. Autor chyba wyliczyl z tego srednia. Rakiety Hamasu wystrzeliwane sa na "chybil-trafil" w miasta, ostrzal Izraela byl w sklady nielegalnej broni, centrum dowodzenia terrorystow i tunele przemytu. Co to w ogole za porownanie. A argument, ze Izrael uzywa sily nieproporcjonalnej do agresji Hamasu? Po pierwsze, nadal zastanawia mnie teoria, ze nalezy uszanowac czyjs "poziom agresji". Po drugie, na co tez zwrocil uwage redaktor Tomasz Lis w swoim blogu naTemat.pl: zatem jaka sila bylaby proporcjonalna do jawnych komunikatow, ze Hamas nie chce sojuszu z Izraelem, tylko kompletnego zlikwidowania go?

W srode wieczorem ogloszono zawieszenie ognia. Tutaj wyglada to tak, ze Izrael wstrzymuje ostrzal, a Hamas strzela, az im sie kolejka skonczy. Albo i dluzej. Bo szkoda marnowac rakiety juz przygotowane do wystrzalu.

Izrael oglosil, ze osiagnal wiekszosc swoich celow, a teraz chce dac szanse pokojowi. Hamas oglosil 'zwyciestwo' i nazwal Izraela tchorzem.

Ten temat jeszcze sie nie skonczyl. Dziekujemy Bogu za aktualny powrot do "normalnosci". Ale w naszych modlitwach pamietajmy, ze 'zawieszenie ognia' ma sie daleko od 'ukladu pokojowego'.