alef

Alef to pierwsza litera alfabetu hebrajskiego.

Kiedy Bog przedstawia  sie, jako "Jestem ktory jestem", w jezyku hebrajskim wszystkie trzy wyrazy zaczynaja sie od litery Alef: Ech-ie Aszer Ech-ie  (אהיה אׁשר אהיה -czytamy od prawej)

Trzy razy. Jedna litera. Pierwsza.

Trzy. Jeden. Pierwszy.



Wlasnie minal miesiac od mojego przyjazdu do Jerozolimy. Trudno w to uwierzyc, bo z jednej strony dopiero co odkrywam blaski i cienie tutejszego zycia, a z drugiej mam wrazenie, ze zawsze tu bylam. Czuje sie miejscowa. Najwyrazniej nie tylko ja tak mysle, bo przypadkowi ludzie mowia do mnie po hebrajsku, a przechodnie pytaja o droge. Wiem, wiem, to przez te wlosy. :)

Mieszkam w wysublimowanej dzielnicy (na standard centrum, oczywiscie), na tej samej ulicy, na ktorej jest moje miejsce pracy. Kocham specyfike tego miasta - to najwieksze miasto w Izraelu, a jednak sie tego nie czuje. Zbieram blogoslawienstwa metropolii, ale czuje sie jak w Ustroniu. Do pracy tez mam mniej wiecej podobna odleglosc jak mialam w Ustroniu. :)

Ambasada pod wieloma wzgledami przypomina mi Fundacje. Dla niewtajemniczonych - to organizacja chrzescijanska, nie polityczna. Kiedy w 1980 roku Izrael oglosil Jerozolime swoja niepodzielona stolica, ONZ nie uznalo tego i wiekszosc panstw przeniosla swoje ambasady z Jerozolimy do Tel Avivu. Chrzescijanie z roznych krajow staneli na wysokosci zadania i na przekor swiatu zalozyli swoja ambasade w Jerozolimie, by dac wyraz swojej solidarnosci z Izraelem. Tym jest ICEJ - International Christian Embassy Jerusalem.

Pracuje w dziale medialnym ambasady, to znaczy, ze:
- codziennie: wysylamy newsy o biezacych wydarzeniach z Izraela i Bliskiego Wschodu;
- co tydzien: tworzymy godzinny program radiowy Frontpage Jerusalem;
- co miesiac: wspoltworzymy chrzescijanski dodatek do Jerusalem Post, najwiekszej anglojezycznej gazety na Bliskim Wschodzie;
- co dwa miesiace: wydajemy gazete "Word from Jerusalem", w ktorej piszemy o dzialaniach ICEJ i chrzescijan w Izraelu, na rzecz Zydow.

Musze przyznac, ze nasza medialna ekipa jest najlepsza z calej ambasady. :) Jak to dziennikarze, wszyscy maja lekkie ADHD, choleryczny temperament, nieogarnieta ciekawosc zycia i wiedze totalna. Ale moze wlasnie dlatego wszystko to razem wziete sprawia, ze jestesmy najbardziej kolorowym zestawem. Narodowosciowo takze. Jest Amerykanka, Izraelczyk (chociaz bardziej by pasowalo haslo "nawrocony amerykanski zyd"), Poludniowo-afrykanczyk, Szwedo-kongijczyk, Niemka, no i... ja. Polka, ktora wszyscy biora za zydowke, a jak sie odezwie, to za amerykanke.

Na codzien latwo zapomniec, ze jest sie w centrum swiata, w oku cyklonu, na samotnej wyspie w islamskim morzu. O tym przypominaja tylko drobiazgi, takie jak to, ze zarowno moj blok jak i miejsce mojej pracy maja podziemne bunkry. Uzbrojeni zolnierze juz nie robia wrazenia, ani wykrywacze metali w wejsciu do centrum handlowego, biblioteki czy restauracji. Czasami tylko nachodza reflekcje, na przyklad po wejsciu do autobusu. Przygladasz sie kazdej osobie, ktora wsiada i wiesz, ze tak naprawde w obliczu zagrozenia jestes bezsilny. Wszystko w Bozych rekach. Ale to najlepsze rece.

Powoli zaglebiam sie w uroki mojego zycia tutaj. Zaczynam dzien od kubka kawy i porannej gazety. Nigdy nie bylam tak ze wszystkim na biezaco. Czasami trzeba uderzyc na jakas konferencje prasowa, gdzie zazwyczaj gubie sie w towarzystwie opalonych "garniakow", ktorzy wchodza do pomieszczen w ciemnych okularach. Tak, oni reprezentuja swiatowe dzienniki, a ja przeciez jestem nie z tej ziemi. :) Chwala Ci, Tato. Bardzo latwo ulegam goraczce politycznej. Czytajac wszystkie wiadomosci kazdego dnia nie da sie pozostac niewzruszonym. Sfrustrowanie ludzka ignorancja, agresja i bufoniarstwem czasami wyciska lzy.

Rozpoczelam juz takze szkole hebrajskiego. Oczywiscie, jak to ja, spoznilam sie z zapisami, wiec dolaczylam do grupy pod koniec drugiego tygodnia (opuszczajac ok. 10 godzin). Doswiadczenie w gromadzeniu informacji i zawzietosc w uczeniu sie hebrajskiego alfabetu w koncu zdaly egzamin - po godzinie czulam sie juz calkiem swobodnie. Tak wiec oficjalnie znowu jestem studentka i bede miala legitymacje do znizek. :) Mam fajna grupe - najlepsze byly trzy pierwsze osoby, ktore poznalam. Ich stereotypowe imiona w kontekscie ich krajow mnie rozwalily: Amerykanka Pamela, Brazylijczyk Alberto i Rosjanin Siergiej (kocham to imie :))). Jakby sobie ze mnie zarty robili. :) A najpiekniejsze bylo to, ze z kolei z wygladu kazdy z nich wygladal na 100% zyda. :) I pewnie tak jest.

Tym optymistycznym akcentem chcialam wszystkim podziekowac za czytanie i powiedziec, ze za mniej wiecej dwa tygodnie mam urodziny. ;)

good night and good luck.