elav

I nagle przestalo to miec znaczenie.

Ten konflikt.

Zydzi, Arabowie, Chrzescijanie z pogan z calego swiata. Narzekanie ludzi i wymadrzanie sie wielkich glow bylo jak popiskiwanie myszy. Nie szkodzi, niech sobie robia uklady i rezolucje.
Bo kiedy Bog spotyka sie z toba, tylko to ma znaczenie. Tylko to jest prawdziwe.

I zobaczylam Jeruzalem. Mesjasz bedzie krolowal wlasnie tam - tam zasiadzie na tronie. I uwielbiajac Boga za Jego doskonaly plan razem z pieknym zastepem Zydow i Arabow, zrozumialam, ze Jeruzalem musi pozostac ICH. Razem. Musi byc bogate w mieszkancow Zydowskich i Arabskich.

Dlaczego? Bo wtedy kazdy z nas moze miec pewnosc, ze ma swoje miejsce w tym miescie. Ono nigdy nie bedzie i nie powinno byc monotonne etnicznie, kulturowo ani narodowo. Kazdy ma osobiste polaczenie z tym miejscem. I nie mowie teraz o religiach. Wiara jest jedna, jest jeden Bog, ma jednego Syna i jego imie to Jeszua. Ale jedyny Bog jest Bogiem wszystkich narodow, kolorow skory i grup etnicznych.

Jerozolima nie moze byc oddana jednym albo drugim. Dostep do niej jest marzeniem Bozym. I ten dostep zostal dany wszystkim. To miasto jest otwarte. Nie mozemy pozwolic, zeby bylo zamkniete dla kogokolwiek.

Scena konferencji Elav zostala otoczona przez zydow i arabow uwielbiajacych Jezusa z terenu calego Izraela. Staneli na przeciwko siebie, jeden obok drugiego, i zaczeli sie o siebie modlic. W swoim jezyku, albo w tym, ktory byl zrozumialy dla obojga. I blogoslawili sie nawzajem Bozym pokojem i Jego przychylnoscia.

Na zewnatrz grupa religijnych Zydow probowala odstraszyc mlodziez od wejscia, by nie szukali w tym miejscu zadnych odpowiedzi. Tymczasem wewnatrz, rockowy zespol z Hajfy pochodzenia zydowskiego krzyczal na cale audytorium: nie wstydze sie imienia Jezus!